രാവിലെ എണീറ്റ് നല്ലൊരു ചായ കുടിച്ചാൽ തന്നെ ആ ദിവസം
നന്നായി തുടങ്ങി എന്നു കരുതുന്നവരാണ് നമ്മളിൽ പലരും.
ചായയുടെ എണ്ണം കുറച്ചു വരികയാണെങ്കിലും,
രാവിലെ ഒരെണ്ണം എനിക്കും ശീലമുണ്ട്.
കൊച്ചിയിൽ ജോലി സംബന്ധമായി താമസിക്കയാൽ
വാരാന്ത്യങ്ങൾ ഒഴികെയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ രാവിലെയുള്ള
ജോഗിങ്ങിനു ശേഷം കാക്കനാട് ഇൻഫോപാർക് എക്സ്പ്രസ്സ്
വേയുടെ അരികിലുള്ള വേലായുധേട്ടന്റെ ചായക്കടയിൽ
നിന്നുമാണ് പതിവു ചായ.
ജോഗിങ്ങിന് കൂട്ടായി രാജഗിരിയുടെ പഴയ സ്‌പ്രിന്റ് താരം
സെബാനും കൂടെയുണ്ടാവും.
സെബാന് നല്ല കടുപ്പത്തിൽ, ചൂടാറ്റിയെടുത്ത ചായയാണ്
വേണ്ടതെങ്കിൽ എനിക്ക് വേണ്ടത് നന്നായി നീളത്തിൽ
മുകളിലേക്ക് ഒഴിച്ച് അടിച്ചെടുത്ത പതയുള്ള ചൂട് ചായയാണ്.
ആദ്യ രണ്ടു ദിവസം മാത്രമേ ചായക്കടയിലെ വേലായുധേട്ടനോട്
ഞങ്ങളുടെ സ്പെഷ്യൽ ചായക്കൂട്ടു പറഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ടി
വന്നിട്ടുള്ളൂ. പിന്നെ ഞങ്ങളെ കാണുമ്പോൾത്തന്നെ
കസ്റ്റമൈസ്ഡ് ചായകൾ റെഡി ആയിരിക്കും.
പറഞ്ഞു വന്നത് എന്താന്നു വച്ചാൽ , ഇങ്ങനെ നമ്മുടെ
ഇഷ്ട പ്രകാരമുള്ള ചായകൾ കിട്ടുന്ന ചായക്കടകളും
ഹോട്ടലുകളും മലയാള നാട്ടിൽ നിന്നും മാഞ്ഞു
തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കാരണം അവിടെ ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നവർ
മറുനാട്ടിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ബംഗാളിയോടും മറ്റും
നമ്മുടെ ചായരുചിയുടെ ഇഷാനിഷ്ട്ടങ്ങളും ഫ്ലേവറും
പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കണമെങ്കിൽ കടുപ്പത്തിലുള്ള
രണ്ടു ചായ ആദ്യമേ വേറെ കുടിക്കേണ്ടി വരും.
ഇല്ലേ, എത്രയെത്ര ചായ രുചികളാണ് നമുക്കുള്ളത് ?
ആ രുചിയുടെ ലിസ്റ്റിന്റെ നീളം ഇച്ചിരി കൂടുതലായിരിക്കും,
ഏകദേശം ഇങ്ങനെ...
ചേട്ടാ,
കടുപ്പത്തിൽ മധുരം കൂട്ടി ഒരു ചായ ...
ഒരു ലൈറ്റ് ചായ, നീളത്തിൽ ...
പാലിച്ചിരി കുറച് , മധുരം കൂട്ടി ആറ്റിയ ചായ ...
ഒരു പൊടി ചായ, വിത്ത് ഔട്ട് ...
കടുപ്പത്തിൽ മധുരം കുറച്ചു ഒരു ചായ ...
ഒരു കട്ടൻ വിത്ത് ഔട്ട് ഏലയ്ക്ക ഇട്ടത് ...
ചിലർക്കൊക്കെ ഒരു ഊള ചായ കിട്ടിയാലും മതിയാവും :)
ഒരു ഹോട്ടലിൽ ചെന്നിട്ടു അവിടുത്തെ മറുനാടൻ
ചായടിക്കാരനോട് അല്ലെങ്കിൽ സപ്ലയറോട് ഇതൊക്കെ
എങ്ങനെ പറയാനാ ? ഇമ്പോസ്സിബിൾ.
അഥവാ മുറി ഹിന്ദിയും അംഗ വിക്ഷേപങ്ങളും കാട്ടി കാര്യം
ഒരുവിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചാലും അവൻ തന്നിഷ്ട പ്രകാരമേ
ചായ കൂട്ടി കൊണ്ട് വരുള്ളൂ;
ഒരു മറ്റേ ചിരിയും മുഖത്തു വച്ചുകൊണ്ട്.
എന്നാലും നമ്മളതു കുടിച്ചു പൈസയും കൊടുത്തു പോരുകയേ
വഴിയുള്ളൂ. മറ്റേതൊരു ഇഷ്ടവും പോലെ ഇതും കോംപ്രമൈസ്
ചെയ്യാൻ നമ്മൾ ശീലിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇൻസ്റ്റന്റ് ചായ മാത്രേ കിട്ടുകയുള്ളൂ.
മലയാളിക്ക് നല്ലൊരു ചായ കുടിക്കണമെങ്കിൽ
തനിയെ ഇട്ടു കുടിക്കണം.
ചായയുടെ കാര്യം മാത്രമല്ല, മലയാളത്തിന്റെ രുചികളും, തനതു
രീതികളും നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാനും നിങ്ങളും
നമ്മളൊക്കെ അതിന്റെ കാരണക്കാരാണ്, നേരിട്ടല്ലെങ്കിലും.
അതിന്റെ കാരണങ്ങൾ ഞാനിവിടെ തിരഞ്ഞു പോകുന്നില്ല,
ഒരു ചിന്ത മാത്രം ചായ പോസ്റ്റിലൂടെ ഇട്ടു എന്ന് മാത്രം.
നാമിഷ്ടപ്പെടുന്ന പല രുചിക്കൂട്ടുകളും, മലയാളിയുടെ രീതികളും
ജീവിതവുമെല്ലാം മാറുന്നുണ്ട്, ഒന്നാലോചിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്കും ആ
മാറുന്ന പട്ടികയുടെ നീളം കാണാനാവും.
നീളത്തിൽ , കടുപ്പത്തിൽ, ലൈറ്റ് ആയി...
ഒരു ചായ ചിന്ത പറഞ്ഞുവെന്നേ ഉള്ളൂ, ഒന്നും തോന്നരുത്.
നന്നായി തുടങ്ങി എന്നു കരുതുന്നവരാണ് നമ്മളിൽ പലരും.
ചായയുടെ എണ്ണം കുറച്ചു വരികയാണെങ്കിലും,
രാവിലെ ഒരെണ്ണം എനിക്കും ശീലമുണ്ട്.
കൊച്ചിയിൽ ജോലി സംബന്ധമായി താമസിക്കയാൽ
വാരാന്ത്യങ്ങൾ ഒഴികെയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ രാവിലെയുള്ള
ജോഗിങ്ങിനു ശേഷം കാക്കനാട് ഇൻഫോപാർക് എക്സ്പ്രസ്സ്
വേയുടെ അരികിലുള്ള വേലായുധേട്ടന്റെ ചായക്കടയിൽ
നിന്നുമാണ് പതിവു ചായ.
ജോഗിങ്ങിന് കൂട്ടായി രാജഗിരിയുടെ പഴയ സ്‌പ്രിന്റ് താരം
സെബാനും കൂടെയുണ്ടാവും.
സെബാന് നല്ല കടുപ്പത്തിൽ, ചൂടാറ്റിയെടുത്ത ചായയാണ്
വേണ്ടതെങ്കിൽ എനിക്ക് വേണ്ടത് നന്നായി നീളത്തിൽ
മുകളിലേക്ക് ഒഴിച്ച് അടിച്ചെടുത്ത പതയുള്ള ചൂട് ചായയാണ്.
ആദ്യ രണ്ടു ദിവസം മാത്രമേ ചായക്കടയിലെ വേലായുധേട്ടനോട്
ഞങ്ങളുടെ സ്പെഷ്യൽ ചായക്കൂട്ടു പറഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ടി
വന്നിട്ടുള്ളൂ. പിന്നെ ഞങ്ങളെ കാണുമ്പോൾത്തന്നെ
കസ്റ്റമൈസ്ഡ് ചായകൾ റെഡി ആയിരിക്കും.
പറഞ്ഞു വന്നത് എന്താന്നു വച്ചാൽ , ഇങ്ങനെ നമ്മുടെ
ഇഷ്ട പ്രകാരമുള്ള ചായകൾ കിട്ടുന്ന ചായക്കടകളും
ഹോട്ടലുകളും മലയാള നാട്ടിൽ നിന്നും മാഞ്ഞു
തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കാരണം അവിടെ ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നവർ
മറുനാട്ടിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ബംഗാളിയോടും മറ്റും
നമ്മുടെ ചായരുചിയുടെ ഇഷാനിഷ്ട്ടങ്ങളും ഫ്ലേവറും
പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കണമെങ്കിൽ കടുപ്പത്തിലുള്ള
രണ്ടു ചായ ആദ്യമേ വേറെ കുടിക്കേണ്ടി വരും.
ഇല്ലേ, എത്രയെത്ര ചായ രുചികളാണ് നമുക്കുള്ളത് ?
ആ രുചിയുടെ ലിസ്റ്റിന്റെ നീളം ഇച്ചിരി കൂടുതലായിരിക്കും,
ഏകദേശം ഇങ്ങനെ...
ചേട്ടാ,
കടുപ്പത്തിൽ മധുരം കൂട്ടി ഒരു ചായ ...
ഒരു ലൈറ്റ് ചായ, നീളത്തിൽ ...
പാലിച്ചിരി കുറച് , മധുരം കൂട്ടി ആറ്റിയ ചായ ...
ഒരു പൊടി ചായ, വിത്ത് ഔട്ട് ...
കടുപ്പത്തിൽ മധുരം കുറച്ചു ഒരു ചായ ...
ഒരു കട്ടൻ വിത്ത് ഔട്ട് ഏലയ്ക്ക ഇട്ടത് ...
ചിലർക്കൊക്കെ ഒരു ഊള ചായ കിട്ടിയാലും മതിയാവും :)
ഒരു ഹോട്ടലിൽ ചെന്നിട്ടു അവിടുത്തെ മറുനാടൻ
ചായടിക്കാരനോട് അല്ലെങ്കിൽ സപ്ലയറോട് ഇതൊക്കെ
എങ്ങനെ പറയാനാ ? ഇമ്പോസ്സിബിൾ.
അഥവാ മുറി ഹിന്ദിയും അംഗ വിക്ഷേപങ്ങളും കാട്ടി കാര്യം
ഒരുവിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചാലും അവൻ തന്നിഷ്ട പ്രകാരമേ
ചായ കൂട്ടി കൊണ്ട് വരുള്ളൂ;
ഒരു മറ്റേ ചിരിയും മുഖത്തു വച്ചുകൊണ്ട്.
എന്നാലും നമ്മളതു കുടിച്ചു പൈസയും കൊടുത്തു പോരുകയേ
വഴിയുള്ളൂ. മറ്റേതൊരു ഇഷ്ടവും പോലെ ഇതും കോംപ്രമൈസ്
ചെയ്യാൻ നമ്മൾ ശീലിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇൻസ്റ്റന്റ് ചായ മാത്രേ കിട്ടുകയുള്ളൂ.
മലയാളിക്ക് നല്ലൊരു ചായ കുടിക്കണമെങ്കിൽ
തനിയെ ഇട്ടു കുടിക്കണം.
ചായയുടെ കാര്യം മാത്രമല്ല, മലയാളത്തിന്റെ രുചികളും, തനതു
രീതികളും നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാനും നിങ്ങളും
നമ്മളൊക്കെ അതിന്റെ കാരണക്കാരാണ്, നേരിട്ടല്ലെങ്കിലും.
അതിന്റെ കാരണങ്ങൾ ഞാനിവിടെ തിരഞ്ഞു പോകുന്നില്ല,
ഒരു ചിന്ത മാത്രം ചായ പോസ്റ്റിലൂടെ ഇട്ടു എന്ന് മാത്രം.
നാമിഷ്ടപ്പെടുന്ന പല രുചിക്കൂട്ടുകളും, മലയാളിയുടെ രീതികളും
ജീവിതവുമെല്ലാം മാറുന്നുണ്ട്, ഒന്നാലോചിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്കും ആ
മാറുന്ന പട്ടികയുടെ നീളം കാണാനാവും.
നീളത്തിൽ , കടുപ്പത്തിൽ, ലൈറ്റ് ആയി...
ഒരു ചായ ചിന്ത പറഞ്ഞുവെന്നേ ഉള്ളൂ, ഒന്നും തോന്നരുത്.
